Språket vårt er oppbygd av så mange faste uttrykk at me ofte gløymer kvar desse uttrykka stammar frå. Veit du til dømes kvifor me tidvis kallar kvarandre «harry»?
Harry eller Andreas?
«Det er harry å ha den veska der!» «Det er harry å køyra rundt i ein slik bil!» Me forstår jo kva som er meint. Kanskje ikkje fordi me skjønar uttrykket, men me har etter litt trening lært å forstå det utifrå samanhengen. Men veit du eigentleg kvar det stammar frå? Kvifor me her i Noreg går rundt og kallar kvarandre for eit gutenamn når me skal påpeika at stilen ikkje er tipptopp moderne?
Ein skulle jo tru at bakgrunnen var noko meir fiffig enn det han faktisk er. Ein kunne jo ha eit håp om at harry var ei hue eller eit par sko som etter ei tid som glamorøs landeplage fann seg sjølv lengst bak i skåpet i skammens hjørne, eller noko slikt. Men «harry» viser faktisk ikkje til noko meir spenstig enn til det engelske gutenamnet Harry. Så det gjev eigentleg ikkje meir meining å kalla kvarandre «harry» enn det ville ha gjort å kalla kvarandre til dømes Andreas.
Ungdom, overklasse og Oslo
Uttrykket har ikkje ein gong røter i ein levande kar som heitte Harry og som var utdatert frå vogge til grav, det er nok meir generelt enn som så. Det stammar frå overklasseungdomen i Oslo tidleg på 1900-talet, og var noko dei kalla folk frå arbeidarklassa. Kvifor? Fordi Harry var eit populært namn blant arbeidarklassa på denne tida.
På 60-talet vart uttrykket nytta om rånarar med sleik, og no godt hundre år etter at det først dukka opp, er uttrykket like levande som tidlegare. Det kvinnelege motstykket til «harry» skal visst vera å vera «doris».
Heilt til slutt
Takk for at du tok deg tid til å lesa innlegget mitt i dag! Veldig koseleg at du er innom. Dersom du likte det du las, vert eg veldig glad dersom du trykkjer på like- eller deleknappen under. Eller legg att ein kommentar til meg. Elles ynskjer eg deg ein strålande dag vidare!
Me snakkast!
Klem,
Rønnaug
Kjelde: Prikken over i-en og andre uttrykk av Kjell Ivar Vannebo